Hartinfarct en imaginatie

Imaginatie mijn ervaring.
Hanno Smits

1. Het robuuste open kistje, waarin mijn leven zit, dat altijd bij me is en de zandstormen gemakkelijk doorstaat.

Imaginatie kwam voor mij in beeld nadat ik op relatief jonge leeftijd, voor de tweede keer een hartinfarct kreeg . Door dit tweede infarct werd ik zwaar geraakt, de combinatie van hartspierverlies en medicatie maakten me angstig voor het leven zelf. Een gevoel dat ik daarvoor nooit kende. Angst voor een volgend infarct en de gevolgen daarvan, angst voor ernstige beperking/invaliditeit en natuurlijk voor de dood.

Dat mijn hart het eigenlijk weer heel goed deed na driekwart jaar revalidatie en de cardioloog mij gewoon beter vond, voelde ik totaal niet zo. De psychologische hulp via het ziekenhuis bleek voor mij niet te werken, te standaard, te weinig op mijn gevoel gericht, voor mij te doorzichtig. Een lieve vriendin wist wel iemand die me kon uitdagen : Jan Taal met imaginatie.

Behalve contactgegevens opzoeken had ik me helemaal niet voorbereid op de eerste afspraak, een sprong in het diepe dus. Die eerste keer werd dan ook meteen duidelijk dat ik een nieuwe wereld betrad, een totaal contrast met de klinische/mechanische wereld van de cardiologie.

Na een korte introductie en uitleg van de reden waarom ik hulp nodig had, hebben we meteen de eerste vrije imaginatie gedaan. Het me overgeven aan deze nieuwe binnenwereld kostte me terugkijkend eigenlijk niet zoveel moeite. Enerzijds omdat ik er veel van herkende en anderzijds omdat me een veilige omgeving werd geboden.
De imaginatie erop gebaseerd dat je accepteert dat wat je ziet en voelt gewoon goed is en omdat het zo eigen is valt dat niet zwaar, zelfs niet als het heftig is. De beelden en gevoelens zijn vanzelfsprekend, ze horen bij mij, ze zijn mij en ik ben hen.

Toch ben ik zeker in het begin weggegaan bij Jan Taal met een hoofd dat helemaal vol was van verwondering over wat ik had beleefd, ongelooflijk. De Imaginaties waren heel helder en hadden op een gegeven moment ook veel weg van dromen, dromen die ik kon laten voortduren zolang ik wilde. De korte tussenvragen van mijn gids hielpen me bij het thema te blijven.
Het thema werd bij mij natuurlijk na verloop van tijd mijn hart. Mijn beleving van mijn eigen hart, mijn bron van liefde, passie en mijn motor. Mooi om je eigen hart zo te ervaren.

hart

2. Ik zie/beleef de warmte in mijn hart als paarse tinten, kleurverschillen als symbool voor voor de aspecten van mijn hart.

IMG_3665

3. Een vervolgbeeld van de zachtheid en kwetsbaarheid in mijn hart vond ik in deze foto die ik jaren geleden maakte.

Het start thema blijkt ook vaak niet meer dan een aanleiding die in de vrijheid van de imaginatie soms een hele andere kant op gaat. Hoe meer ervaring ik kreeg hoe beter ik bij het thema kon blijven, maar ook hoe meer ik kon loslaten. De imaginaties namen dan ook regelmatig een andere wending dan van te voren gedacht, maar altijd zoo herkenbaar.

Wat ik nog steeds als heel bijzondere ervaar is dat er eigenlijk altijd, meteen een beeld is, ik ontspan, laat los en er is een beeld dat door de aandacht die ik erop richt gaat veranderen, soms als losse beelden en soms als een soort film. Natuurlijk wil het soms niet zo heel erg vlotten en zelfs met mijn ervaring dringt er wat ongeloof op de voorgrond, maar het komt altijd.

Als tweede en misschien wel meest bijzondere punt, ervaar ik het gevoel dat hetgeen je tijdens de imaginatie heel direct toelaat, in het dagelijks leven ook continue op de achtergrond aanwezig is. Ik beleef die aanwezigheid inmiddels uren per dag en dat voelt heel vanzelfsprekend, heel erg ikzelf. Er lijkt een stroom open gezet tussen de onderbewuste rivier en de bewuste.

De imaginaties worden gedaan onder een ontspanning, ogen dicht ademhaling rustig, aandacht vrij, heel meditatief. Een aantal keren heb ik die ontspanning heel intens ervaren als een totale loslating tot het niveau van volledige rust. De ontspanning nam ik vaak mee naar huis, of soms werk, een weldadige gevoel van rust. Die rust heeft in mijn imaginaties vaak de vorm van een bewegend licht, een licht dat ikzelf ben.

bewegend-licht

4. Beweging van licht, weldadig, helder stralend in een blauwgroene omgeving, beweging.

Heel bijzonder vind ik verder nog de imaginaties die we gedaan hebben over mijn graf, de dood en mijn hart. De beelden die daarbij opkomen hebben me enorm veel rust gegeven. Vertrouwen dat het zelfs als het toch nog “fout” gaat, het goed is.

Voor mij is imaginatie ook een terugkeer naar zoals ik was voor de puberteit, waarbij de onbevangen verwondering zo vanzelfsprekend was. Als kind kan je zo mooi jezelf zijn zonder het sausje van de volwassene die van alles vindt over hoe het hoort of zou moeten zijn.

Mijn angst voor het leven is inmiddels weer op het niveau dat ik herken. Imaginatie zal een deel blijven uitmaken van mijn leven en me vast helpen de crises die het leven kent te overwinnen, inclusief het volgende infarct dat ik volgens mijn eigen overtuiging krijg.

mus-origineel-van-Hanno-Smits

5. Mijn natuurlijke habitat, overzicht hebben, bij de kwetterend mussengroep zijn en toch apart.

Meer blogs

Review

Review

Ik ben de Amsterdam School voor Imaginatie ontzettend dankbaar...

Lees meer